《于阗钟歌送灵彻上人归越(钟在越灵嘉寺,从天竺飞来)》拼音版

唐代窦庠

tiánzhōngsònglíngchèshàngrénguīyuèzhōngzàiyuèlíngjiācóngtiānzhúfēilái--dòuxiáng

hǎizhōngyǒuguóqīngshéngōngpēngjīnhuàchéngjiǔzhōngjīngshèshēngchōngróngchíhǎizhūlóngshēngyǒugǎnshénfāngliántiānyúnshuǐjīnliángzhīfēizàilíngjiāguózhīrénjiēruòkuángdōngnánzhīměitiānxiàchuánhuánwénwànxiàngdiāojuānyǒulíngfēidònggǎnxuánsuǒzàiwēilóubǎiniányǒushíqīngqiūzhèngzhōngfánshuāngmǎntiānfēngshēngdòngchèyīnjǐnwànlàiqiāoránxīnghànkōngyánfánzhìqiānjūnzhòngzhīnéngzhèndòngmíngxiǎomíngzàijūnkǎozhōngwéngāosēng访fǎngshānzhōngdāngzhīyánshǒuwénfēngbǎiliànchéngkǒngzhōngshēng

窦庠简介

唐代·窦庠的简介

唐朝人,曾任登州刺史。窦叔向之子,家中还有四位兄弟:窦常、窦牟、窦群、窦巩,窦氏一老五小俱以诗驰声当代,且与同时名仕常衮、包佶、元稹、白居易、韩愈、韩皋、房孺复、韦夏卿、武元衡、裴度、令狐楚等过从友善,多有酬唱,著有《窦氏联珠集》。《全唐诗》收有其诗作二十一首。

...〔 ► 窦庠的诗(23篇)