首页 > 诗文 > 挽孙奇父 > 拼音版

《挽孙奇父》拼音版

宋代胡宏

wǎnsūn--hóng

yīngxióngshǎoniánshìháojùn

míngshèngfānránjiāorénshēnxùn

nánzhōuzuòshī西luòpéixiānjìn

qínggāoshàngdàijiànróngchén

wángshīpínkuìdùnfènyīngchèn

cǎojiānghànliáocáijùn

zhāozhāoxīnzhījiǎnjiǎnxùn

chéngfēngyuǎnyánlǐngshànchíshèn

xiānjūnyǒuyuàn怀huáizhàngrénjiànzhōngxìn

xiāngcónghéngshānshíkuīqiángrèn

xiōngzhōngxuéhǎishēnshéběnyuánjùn

lǎoyóushīshūláizhǐwēiqìn

shìguǒshīlǐnqínlìn

xiànmiàotáng使shǐzhìzhōngjìn

lùnkǒngzhōujīnzuǒyáoshùn

jiēmínduōcǎntiānyìn

qióngqióngqiànchēxíngyáoyáozhǔgōngbìn

zhìmìngnéngyǒuzixiàoérshùn

胡宏简介

唐代·胡宏的简介

(1106—1162)宋建宁崇安人,字仁仲,号五峰。胡安国子。幼师杨时、侯仲良,而卒传其父之学。优游衡山下二十余年,张栻师事之。高宗绍兴中,以荫补官,不调。秦桧死,被召,以疾辞。有《知言》、《皇王大纪》、《五峰集》。

...〔 ► 胡宏的诗(99篇)